ฐานข้อมูลสังคม - วัฒนธรรมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

          พิพิธภัณฑ์ในมาเลเซียมีอยู่ราว 59 แห่ง กระจายตัวอยู่ตามรัฐต่างๆราว 13 รัฐ มีวัตถุประสงค์การจัดแสดงสิ่งของเครื่องใช้และวิถีชีวิตของผู้คนแตกต่างกันไปในแต่ละพื้นที่ เช่น พิพิธภัณฑ์แห่งรัฐ (State Museum) ในรัฐเนกรีเซมบีลัน มีการจัดแสดงผลงานหัตถกรรมและสภาพความเป็นอยู่ของชาวเนกรีเซมบีลันในอดีต (ศุภลักษณ์ สนธิชัย, 2547:123) ส่วนพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์และชาติพันธุ์วิทยา ในมะละกา จัดแสดงประวัติความเป็นมาของมะละกา และวิถีชีวิตของชาวพื้นเมือง ชาวโปรตุเกส ดัตช์ อังกฤษ จีน ญี่ปุ่น และอินเดีย ที่เข้ามาทำการค้าและตั้งถิ่นฐานในเมืองท่าแห่งนี้ (วิชญดา ทองแดง, 2553:28)

           พิพิธภัณฑ์ที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์อีกแห่งหนึ่งของมาเลเซีย คือ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ (National Museum หรือ Muzium Negara) ก่อตั้งขึ้นในปีค.ศ.1963 ตั้งอยู่กลางกรุงกัวลาลัมเปอร์ เดิมคือที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์สลังงอร์แต่ได้รับความเสียหายจากสงครามโลกครั้งที่สอง ต่อมาจึงสร้างพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติบนพื้นที่ดังกล่าว จัดแสดงความเป็นมาทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของมาเลเซีย โดยมีวัตถุจัดแสดงกว่า 300,000 รายการ ประกอบไปด้วย โบราณวัตถุ และเรื่องราวทางชาติพันธุ์วิทยา มีการแบ่งพื้นที่ในการจัดแสดงออกเป็น 4 แกลเลอรี่ คือ A ,B ,C, D (Marilyn Seow and Laura Jeanne Gobal,Editors, 2004:70)

           เริ่มต้นจากแกลเลอรี่ A จัดแสดงเรื่องราวทางวัฒนธรรมและโบราณวัตถุตั้งแต่ยุคหิน กระทั่งการเข้ามาของพระพุทธศาสนาและศาสนาฮินดู เช่น ศิลาจารึกพุทธคุปตะ จารึกเก่าแก่ที่สุดหลักหนึ่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ส่วนแกลเลอรี่ B จัดแสดงเรื่องราวเกี่ยวกับการเข้ามาของศาสนาอิสลาม รัฐมลายูยุคโบราณ และสุลต่านของรัฐต่างๆ ขณะที่แกลเลอรี่ C จัดแสดงเรื่องราวเกี่ยวกับยุคอาณานิคม เริ่มตั้งแต่การเข้ามาของโปรตุเกส ดัตช์ อังกฤษ ญี่ปุ่น และการแสวงหาผลประโยชน์ของเจ้าอาณานิคมเหนือดินแดนมาเลเซียในประเด็นเหมืองแร่ดีบุกและสวนยางพารา และแกลเลอรี่ D แสดงเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ของมาเลเซียยุคใหม่ การประกาศเอกราชกระทั่งถึงศตวรรษที่ 21 และวิสัยทัศน์ของรัฐบาลพรรคอัมโน